Jak skutecznie wykrywać oszustwa na bazie głosu? Jak odróżnić głos prawdziwy od fejkowego, czyli np. tego wygenerowanego na bazie AI? Odpowiedź jest prosta. Do tego są potrzebne zaawansowane narzędzia z zakresu biometrii głosowej i szereg analiz. Publikujemy tu dwa przykłady, które jakiś czas temu poddaliśmy analizie w naszym laboratorium i dzięki autorskiemu algorytmowi oceniliśmy z bardzo dużym prawdopodobieństwem czy głos jest prawdziwy lub fałszywy oraz w jakim stopniu jest on spójny z głosem danej osoby.
Analizy dotyczą:
● rozpoznania głosu jednego z rosyjskich pranksterów Prezydenta Dudy udającego Prezydenta Macrona
● oceny zbieżności głosów aktorów Piotra Fronczewskiego i Filipa Pławiaka w filmie Rojst. Panowie grają w produkcji odpowiednio tę samą osobę (Kociołek) w wieku dorosłym oraz w młodości.
Dzielimy się z Wami wnioskami z tych eksperymentów.
Porównanie biometryczne głosów Fronczewskiego i Pławiaka.
Do tego celu użyliśmy 25 sekund łącznych wypowiedzi obu postaci, złożonych z kilku fragmentów ich oryginalnej mowy, na bazie oryginalnej ścieżki filmowej. Jaką uzyskaliśmy zgodność?
Wyniki analizy pokazały, że głosy biometrycznie aktorów NIE są spójne. Pławiak wypowiedź vs Fronczewski VP – tylko 15% zgodności, Fronczewski wypowiedź vs Pławiak VP – 11%, ale co ciekawe nie dostrzega się tych różnic na poziomie ucha. W naszym odbiorze głosy Pławiaka i Fronczewskiego są wręcz identyczne. I o to w konsekwencji tutaj chodzi.
Dla obu postaci płeć oraz narodowość zostały rozpoznane z minimalną niepewnością (wynik prawie 100%). Została również wykryta różnica wieku między postaciami, oszacowana na 20 lat.
Analiza głosów rosyjskich pranksterów Władimira Kuzniecowa (Vovan) i Aleksieja Stoljarowa (Lexus) podszywających się pod Prezydenta Macrona.
W tym przypadku poddaliśmy analizie biometrycznej nagrania z głosami pranksterów i porównaliśmy je z głosem prawdziwego Macrona (w wersji zarówno polskiej jak i angielskiej). Wszystkie próbki głosu w postaci pojedynczych nagrań pobraliśmy z domeny publicznej You Tube. Naszym celem było potwierdzenie skuteczności systemów biometrycznych dla tej konkretnej sytuacji – identyfikację oszustwa.
Okazało się, że głos jednego z pranksterów „Lexusa” jest w niewiele ponad 50% spójny z głosem Prezydenta Francji natomiast aż w 97 % zgodny z głosem fałszywego prezydenta. Głos drugiego – „Vovana” nie wykazał żadnych podobieństw (0%) do fake’owego prezydenta.
To jednoznacznie dowodzi, że dzięki biometrycznej analizie udało się nam:
● wykryć fakt, i to zaledwie po upływie 1 minuty, że w rozmowie brał udział fałszywy prezydent
● zidentyfikować tożsamość fikcyjnego prezydenta (Lexus)
● potwierdzić, że domena publiczna jest bardzo dobrym źródłem próbek głosu, który może być wykorzystany nie zawsze w szczytnych celach
● wzmocnić tezę, że najskuteczniejsze ataki to te z wykorzystaniem socjotechnik, a w tym przypadku był nią wybór odpowiedniego czasu, w którym Prezydent miał do czynienia z wzmożonym stresem (upadek rakiety).
To tylko wybrane przykłady zastosowania specjalistycznych narzędzi biometrycznych do potwierdzania tożsamości osób. Implementowane w przyszłości mogą pomagać w wykrywaniu nadużyć na bazie głosu.